Kan turbulentie accepteren als gegeven. Niet mopperen op dat er iets gebeurt maar gewoon onderzoeken wat er gebeurt. Relativeren. En begrijpen dat spanning, pijn en angst bij het vak en het leven horen. Vaak zichtbaar in relativerende humor die het ijs breekt. Niet mopperen, verwijten en klagen.

Sluimerende vraagstukken ondermijnen kalmte. Je weet stiekem wat nodig is of hoort. Dan niet handelen ondermijnt kalmte. Zowel als het gaat om politieke keuzes als om het eigen functioneren. Voorbeelden: het toegeven van fouten, risico nemen ten koste van de eigen positie en stelling nemen tegen de eigen achterban. Niet alleen een mooi verhaal maken. Wel in gedrag boter bij de vis doen.

Klinkt wellicht soft maar is dat verre van. Liefde geeft kalmte. Ergens voor staan en daar steun in vinden geeft kalmte én moed om te gaan staan. Zeker als een doel wat het eigen belang overstijgt. Gaat ook over steun zoeken als het spannend en moeilijk is. Bemoediging zoeken kan alleen als je niet alleen staat. Dus werkelijk  samen op gaan geeft kalmte.

Maakt gebruik van het denkvermogen. Argumentaties  goed opbouwen en anderen zo overtuigen. En soms ook overtuigd kunnen worden als een ander sterkere argumenten heeft (dat vraagt ook moed). Logos gebruiken. Distantie en objectiviteit inbrengen ook om denkfouten te voorkomen. Het is ook van belang om goed te door te hebben wat je denkkracht blokkeert. Wanneer lukt denken minder?